ესტორაკს მიაჩნდა, რომ ქალებს ესაჭიროებოდათ თავისი ავტონომიური ორგანიზაცია – უსაფრთხო ადგილი, სადაც ისინი შეძლებდნენ სოციალური პრობლემების შესწავლას, სიტყვით გამოსვლის სწავლასა და აქტივისტობისთვის მომზადებას. ქალები მხოლოდ ამის შემდეგ შეძლებდნენ პროფკავშირის შეხვედრებზე კაცებისგან თავისი თავის დაცვასა და თავის პოზიციაზე დგომას. ამ მიზნით კატალონიის CNT-ში შექმნილი იქნა ქალთა ჯგუფები. ამ ჯგუფებს გამართული ჰქონდათ ბავშვების მოვლის ცენტრები რათა ქალ აქტივისტებს შესძლებოდათ პროფკავშირების შეხვედრებზე დასწრება და დელეგატებად ყოფნა.

Mujeres Libres აცხადებდა, რომ მათი მიზანი იყო ქალების „სამმაგი“ განთავისუფლება: მათი განთავისუფლება, როგორც ქალების, როგორც მუშების და განთავისუფლება უვიცობისგან. ქალები, რომლებმაც დააარსეს Mujeres Libres არ ხმარობდნენ სიტყვა „ფემინიზმს“, რადგან მათთვის, ფემინიზმის მიზანი მდგომარეობდა მხოლოდ და მხოლოდ ქალების დაშვებაში მაღალ წოდებებზე სამსახურებში ან მთავრობაში. Mujeres Libres წევრები იყვნენ კლასობრივად შეგნებულნი, როგორც მათი მამაკაცი კოლეგები. ისინი ორიენტირებული იყვნენ მუშათა კლასის ქალებზე. რევოლუციასა და სამოქალაქო ომის სამწლიან პერიოდში (1936-39), Mujeres Libres-ს შეუერთდა 30 000-მდე ქალი.

CNT-ს მიმართ თავიანთი ერთგულების მიუხედავად, Mujeres Libres-ის დამაარსებლები თვლიდნენ, რომ ქალთა განთავისუფლება და მუშათა კლასის განთავისუფლება ერთმანეთისგან განსხვავებულ პროცესებს წარმოადგენდნენ. ამიტომაც მათ უარი თქვეს ყოფილიყვნენ CNT-სა და FAI-ს მხოლოდ და მხოლოდ დანამატნი, მათი „ქალი კოლეგები“. მათ არ სჯეროდათ, რომ კაცებს შეეძლოთ ქალების განთავისუფლება. FAI-სა და CNT-ს ლიდერები, მეორე მხრივ, ქალთა ავტონომიური მოძრაობის შექმნის იდეას უყურებდნენ როგორც „განხეთქილობის გამომწვევ პოტენციურ მიზეზს“.

ომის დროინდელ ესპანეთში სქესობრივ ურთიერთობებში ცვლილება გამოიწვია წარმოებაში ჩართულ ქალთა რაოდენობის მატებამ. როდესაც მამაკაცების უმეტესობა წავიდა ანტიფაშისტურ მილიციებში საბრძოლველად, წარმოებაში მათი ადგილი ქალებმა დაიკავეს.

„ანტიფაშისტი ქალების ასიციაცია“ (Asociación de Mujeres Anti-fascistas — AMA) ეწეოდა მომუშავე ქალების ორგანიზებას. AMA წარმოადგენდა კომუნისტური პარტიის დასაყრდენს და ამიტომაც მისი გავლენის ზრდასთან ერთად CNT-ს აქტივისტები შეშფოთდნენ, რადგან ქალებს შეეძლოთ გადასულიყვნენ UGT-ს პროფკავშირებში (UGT – Union General de Trabajadores – მუშათა გენერალური კავშირი), რის შედეგადაც CNT დაკარგავდა თავისი გავლენას ნაწილს. მოცემულ სიტუაციასთან გასამკლავებლად, CNT-ს ადგილობრივმა პროფკავშირებმა თავისი დარბაზების კარები გაუღეს Mujeres Libres-ს. პროფკავშირებმა გამოჰყვეს სივრცე ბავშვების მოვლის ცენტრებისათვის და ქალთა განათლებისა და წერა-კითხვის სწავლების ჯგუფებისთვის. კოლექტივიზირებულ საწარმოებში, პროფკავშირები აჩერებდნენ მუშაობის პროცესს, რათა Mujeres Libres-ს შესძლებოდა იქ თავისი პრეზენტაციების ჩატარება.

ინდუსტრია, რომელშიც Mujeres Libres-ს ყველაზე დიდი გავლენა ჰქონდა იყო საზოგადო ტრანსპორტი. Mujeres Libres-ის წევრი პურა პერეზი იყო ბარსელონაში ტრამვაის პირველი მძღოლი ქალებიდან ერთ-ერთი. პერეზის თანახმად, CNT-ს სატრანსპორტო პროფკავშირის მამაკაცები ქალებს ისე ეპყრობოდნენ როგორც მათ თანასწორ „შეგირდებს, მექანიკოსებსა და მძღოლებს. მათ გვასწავლეს ყველაფერი, რაც საჭირო იყო“. „ჩვენი კოლეგები“, იხსენებს პერეზი, „დიდ სიამოვნებას იღებდნენ მგზავრების გაოცებული სახეების დანახვისას, როდესაც ისინი აღმოაჩენდნენ, რომ ტრამვაის ქალის მართავდა.